Mehmet Çakır Şiirleri - Şair Mehmet Çakır

Çıldırdım, bu deli sevda yüzünden,
Çektiğime, kara sevda dediler.
Delirdim o yârin, kara gözünden,
Gözleri başına, bela dediler…

Ne bilirdim, kara göz kara bahtmış,

Hiç kurumadı ki her zaman sulu
Bırakın gözlerim yosun bağlasın
Yüreğim ihanet yarası dolu
Ben ağlamayım da kimler ağlasın

Aşina yüzler hep benden bıkmışsa

Canımın bir parçasıydın
Söküp aldın benden seni
Aşkımın gözyaşlarıydın
Döküp aldın benden seni

Sen dalımdın bense yaprak

İnince Göste’ye Ekinbükü’nden
Tozlu Yollarına Varasım Gelir
Horoz Tepesi’ne Çıkmadan Hemen
Seni Kollarıma Sarasım Gelir

Keklikler Önümden Uçup Kaçmadan

Not: Baraj Suları Altında Kalan Efsane Bengü Köyü
ve Halkına İthaf Edilmiştir....

Orda bir köy vardı çok uzaklarda,
Kızılırmak kıyısında bir cennet…
Adı bir şarkıydı hep dudaklarda,

Böyle biri artık yok deyin bitsin
Peşimden gelip de yormayın beni
Ruhum bedenimden ayrılıp gitsin
Aramayın beni sorayın beni

Söylemem yerimi sormayın soru

Göz bebeklerinden, ta derinlere,
Sessizce akarım, benim adım aşk…
Ateş düşer benim, geçtiğim yere,
Her yeri yakarım. Benim adım aşk…

Ben olmasam bülbül, güle uçamaz,

Nereden başlasam nasıl anlatsam
Hüzünlü bir roman benim hayatım
Kime dostum deyip elinden tutsam
Yalnızdır her zaman benim hayatım

Her daim acizlik her daim naçar

Bu şehri gülşene çevirmez miydim?
Kollarıma koşup benim olsaydın…
Hasret duvarını devirmez miydim?
Gururunu aşıp benim olsaydın…

Beni hasret değil zaman korkutur,

Yetmiş dokuz yılının, soğuk bir mart gecesi,
Gözlerini dünyaya açıverdin Mehmet’im…
Erken çıktı karşına hayatın bilmecesi,
Çözemedin kumpasa düşüverdin Mehmet’im…

Büyüdükçe küçüldün çocukluğu özledin,