Mehmet Çakır Şiirleri - Şair Mehmet Çakır

Dünya dedikleri, bir garip hanmış,
Yolcular perişan, yollar virane…
Bağlar darmadağın, bahçeler yanmış,
Bülbüller perişan, güller virane…

Suları kurumuş, derenin, çayın,

Ne gözümde küçülür, ne içimde büyürsün,
Hep yerinde sayarsın, düşündüğüm kadarsın…
Ne bensiz adım atar, ne benimle yürürsün,
Gururuna uyarsın, düşündüğüm kadarsın…

Günahlarına kurban eylersin sevaplarını,

Ayaklar altında yerle yeksanım,
Büyük gururumu yendi duygusuz…
Sayesinde yarım ve de noksanım,
Ben yanarken gayet şendi duygusuz…
Adı Duygu ama kendi duygusuz.

Şiir olsan mısralara sığmazsın
Yazdıkça yazasım geliyor seni
Resim olsan tablolara sığmazsın
Çizdikçe çizesim geliyor seni

Roman olsan tek kitapta kalmazsın

Bana annem gibi ağlayamazsın,
Boşuna kendini, yorma elkızı…
Beni bacım kadar anlayamazsın,
Nafile derdimi, sorma elkızı…

Tek tırnağı olamazsın annemin,

İçime bir ateş düştü, kor gibi,
Özümde sen varsın, en sevgili yâr…
Başkasını görmez oldum, kör gibi,
Gözümde sen varsın, en sevgili yâr…

Firkatinle alev alev yanarım,

Seninle yeniden, karşılaşınca,
Eskisinden beter, açıldı kemre…
Yokluğunda şavksız, yaşadım onca,
Ben haşyet içinde, geceler Semra…

Hâla zaafımsın, ah eski yaram,

Yok yere çevirme boş sayfaları
Bu masal burada bitti sevgilim
Hatırla ettiğin tüm cefaları
Zulmetin canıma yetti sevgilim

Yanında kaldığım her gün kabustu

Kanma yalan dünyanın servetine malına
Özünden kopma sakın kendini bil evladım

Nefis denen kör şeytan karışırsa aklına
O anda aşlına dön tövbeye gel evladım

Senelerdir bırakmadın yakamı,
Unut artık beni unut dedim aşk…
Olmadığın her an terk ettim gamı,
Sensiz her nefese umut dedim aşk…

Ey aşk kandım senin gibi kalleşe