Mehmet Aydemir Şiirleri - Şair Mehmet Ay ...

Dost dost diye diye göçtü yiğidim.

Zaman…
Anlar anıları oluşturur,
Heyecanlar maniler yazdırır,
Maceralar türküler de yaşar,

Bir bedende iki can…

İçimdeki çocuk,
Seni büyütüp, sarmalayıp,
Zaman gedildiğinde başını okşayıp,
Bazen de sana acı sözlerle hayatı anlatmadık mı?

Zaman dönüşür anılara, düşlere,
Öyle ki kimi an bir gözyaşıdır,
Kimi zamansa yürek burukluğu özlemdir,
Kimi zamansa bir hesaplaşmadır sorgusuz sualsiz…

Gönül özler sevdiğini, aşklarını,

Ömür

Bir müjdesindir anaya babaya,
Bir eğlence olursun eşe dosta,
Bir gülüş olursun ablaya,
Şirinliklerinle oyun olursun yaşlanmış yüreklere…

Sonuç ilişkisi…

Birbirine sanki hiç ayrılmayacakmış gibi kilitlenmiş,
İki çift göz,
Akşam batmaya yüz tutmuş o güneşin heybeti bile,
Kalıyorsa gölgesinde o duygunun…

Sepetinde eksik...

Gömleğini yarıya kadar kıvırmış koluna takmış,
Pembe sepetini,
Bir o yana, bir bu yana savurarak
Dolaşır olmuş, hayat yolunda…

Bir dalga,
Zorlar ıssız bucaksız kıyıları,
Gökyüzünü örtü diye,
Çeker karanlık gecelerde,
Sınır tanımaz,
Rüzgarın sesiyle yön alır,

Babam çok sevmişti anacığımı,
Öyle ki kandilin ışığında, konuşurlarmış günlerce sevdalarını,
Bir saniyelik ayrılık bile ölüm olurmuş gönüllerine,
Tanıyanlar söylerdi… Adam gibi sevdiler diye…
O gündü… Kasımdan kalma günlerden,
Hani soğuğun tırnakları morarttığı,

Uzakta çok uzakta,
Buğulu sislerin ardında,
Belirgin bir ışık,
Ama o denli gizemli,
Rüzgarlar eser o yönden,
Sis çöker uzaklaşır.

Hayaller seni senle bas basa bırakmak istemeyince,
Sabahın ilk ışığı müjdeler gündüzü,
Vakit gelmiştir,
Yatağının sıcaklığını terk ettiğinde,
Anlarsız yarım kalan rüyanı.
Oysa dün gece,