Mehmet Aydemir Şiirleri - Şair Mehmet Ay ...

Garip bir gece,
Ne akşam oluşu belli,
Ne sabah olacağı,
Karanlık değil acıları ateşleyen,
Güneşin doğuşu çözüm değil,
Kıtalarca ötede karanfiller,

Bir bu alemde,
Bulmak uğruna içindeki çocuğu.
Bir de uçsuz bucaksız çöllerde,
Bir yudum su.. İçin seraplar görmek.
Sığmazsa bedenin yedi cihana,
Dört duvara hapsetmek çare değil!

Zaman….

Bir muamma,
Karanlık ile aydınlığın birbirini kovalamacası,
Yelkovanla akrebin karşı konmaz oniki buluşması,
Uyku ile ayık olmanın dayanılmaz hazzı,

Sevginin ufukla buluşması gibi,
Dağıtır esen saçlarını rüzgar,
Başka bir uyum içine girmesi,
Anlatılmasını imkansız kılar,
Bütün bu güzelliklerin yanında,
Bir anda karşılaşmak,

Bir yıldız parlıyor semada,
Öylesine heybetli,
Öylesine sessiz ve durgun,
En saf haliyle ay’ı aydınlatır.
O...
Kayboldu bir an semadan,

Koca ağaç…

Yıllar geçti bir düşün doğumuyla,
Tohumlar fidan verdi en kurak topraklarda,
Sevgiler geçti gökkuşağının altından,
Sen yinede…

Adı gözlerimde; bende kalsın…

Şu an… Şu saniye,
Duygularım depreşmekte içimde,
Uzamakta görebildiğim kadar uzağa,
Bir kuşun yüreğinde süzülmekte semada,

Siz var ya siz….

Arkadaşlar;
Hani yılların yüzüme bir gamze diye koyduğu o çizgiler,
Zamanda yaşanan paylaşımlarımızın bıraktığı izler,
Dostlukların yeryüzünde taht kurduğu yerler,

Bir namlunun ucunda
Bir hakimin kaleminde
Bir darağacın gölgesinde
Dört duvarın içinde
Diyorlar geliyor ölüm...
Ya kaybedilmiş çocukluğun

Gözlerinden yansıyan
duyguları...
İçindeki öfkeyi, isyanı,
İçine hapsedip,
Poyrazdan destekli alevleri,
söndürebilmek...