Doğusunda kızıllığın yalnızlığına, batısında yıldızın karanlığına bir de hayatın masal olmadığını anlatırsan çocuğa sevmeyi de öğrenir, gülmeyi de...
Denizlerin üşüyen tenine, ırmakların gürüldeyen sesine bir de sevişmekten alı koymazsan kendini kadına ağlamak da özgürleşir, dostluk da...
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta