MANASTIR TUTSAĞI
Ah! Benim rahibe ruhlu gönlüm
Ulaşılmaz duvarlarını
Kendi ellerinle günbegün ördüğün
Gri manastırlarda geçti ömrün
Sen suçlu değilsin ki kızım
Kırgın ve yaralı yüreğimin önüne,
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
Devamını Oku
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
