Malayani Aşklar.... Şiiri - Döndü Dülger

Öyle beyaz atlı bir prens beklediğimiz falan yok.
Hani dağlar aşılsın, çöller geçilsin diye de umut etmiyoruz.
Ya da peri kızı çıkıp gelmeyecek beyler karşınıza,
Korkarım Sevgi dolu yürekler yine soluğu alacak yalnızlığın başında.
Fırtına estirecek, tabuları yıkacak yüreklerde küstü çoktan,
Elini masaya vuracak gözü karalıkta kayboldu gözden.
Birazcık huzur, birazcık gülen yüz, olsun yeter dedik,
İyi niyetin dilencisi,
Edep, sevgi, saygının arzuhalcisi olduk.
Sevgiyle bakan gözlerin yerini,
Soğuk bakışlar devraldığından beri,
Yaşanacak ömrü de beklemeye terkettik.
Ve hiç o mutluluk tahtına oturmadan,
Sevgiye aç bir kalple, vakit öldürmenin derdine düştük.
Belki lüksün içinde,
Belki her türlü imkanın içinde yaşayıp gitsek de,
Gönül evimiz yıkık dökük virane.
Yüreğimizde haklı bir kırgınlıkla,
Çekildik ıssızlığın köşesine kaskatı kesildik.
Bilmem ki o masalsı sevdalar nerede kaldı?
Sevdalar çok mu hüsrana uğradı ki?
Görünmezlik rolüyle yatar kalkar oldu.
Bilmem ki şiirler, şarkılar da kâr etmez oldu insanlara.
İçten bir gülüşe, dupduru bir sevgiye hasret kaldık.
Yoksa bizde mi yitirdik gönül bestesini?
Yoksa bizde mi ruhlarımızı kaybettik,
Malayani aşklar uğruna...
Döndü Dülger