ben ne zaman,
seni unutmaya kalksam,
kafamı bir yerlere vuruyorum kalkarken...
ilginçtir,
yüzünü sersemlerken daha net hatırlıyorum,
saçlarını gözlerimden yaş akarken...
Noel Baba!
bana ne getir biliyor musun?
bana ayakkabılarımı bağlamayı öğrendiğim gün ki özgüvenimi,
bana okula başladığım ilk senemi getir!..
ilk oyuncak arabamı mesela,
on beş yaşımdaki azmimi getir!...
A demeyi doktorum öğretti bana,
geri kalan her şeyi siz öğretmenim...
bu geri kalan her şeyin içinde,
neler var neler...
güzel yazılar,
mutlu tablolar,
anılar anılar,
şimdi gözümde kanlandılar...
sırf sen gülesin diye,
espriler yapardım sınıfta...
bütün sınıf gülmekten kırılırdı da,
hırçın bir denizdir dünya,
boğuşup durduğumuz...
beraber durulduğumuz,
beraber kudurduğumuz...
fırtınalar,
dalgalar,
birden sen canlanıyorsun,
ölü bir ozanın türküsünde...
ortalık mahşer yeri oluyor,
ben tam ortasında kalıyorum...
türkünün başında peşinden koşuyorum sağlam hayallerimin,
türkünün sonunda kırıklarından yakalıyorum...
bana ne gün batmış,
bana ne gün aymışsa!..
bana ne ekolojik denge bozulmuş,
bana ne dünyanın ekseni kaymışsa!..
umrum değil artık;
gecesefaları,
boşuna uğraşmayın,
ben ıslah olmam!..
modern dünyanın,
çarpık bir kentiyim ben...
ülkemin kamburu,
belanın ta kendiyim ben...
basit bir hayatımın olduğunu düşünürdüm,
ben eskiden...
evden işe,
işten çay ocağına falan giden...
öğrendim ki,
basit bir hayatım yokmuş aslında...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!