Yaralı ceylan şehrin ortasında
Gözleri kan ağlayan çocuğun duası
Gökyüzünde yitik bir umut parçası
Düşüyor yavaşça toprağa
Yaram derin, içimdeki acı
kederle yoğrulmuş,
Gözlerimdeki yaşlar, kalbimde
yanan kor olmuş,
Gözyaşlarım nehir olup,
dökülür sullara,
Yargı, adaletin miğferi
Zalimin kalkanı, mazlumum
dikenli yolu
Ölçerken ağırlığı, hafifletir aklı
İçi boş, dışı aldatıcı bir suret.
Bir yarım kalan aşk, içimde yanan,
Sevgi sözcükleriyle süzülen bir yangın.
Bir cemre düşerken kalbime, sıcak,
Aşkın ateşiyle sarar bedenimi anlık.
Güneşin doğuşunda uyanır
umutlar,
Rüzgarın sesinde dolaşır
hayaller,
Yaşamın coşkusunu yüreklerde
sezeriz,
Yaşamak mı bu?
Gözler açık, kalp sönmüş,
Kaldırımlara basmadan yürüyorlar.
İki ayak, dört teker,
Gönlümüzde saklı kalan sırlarla dolu bir dünya,
Sevdanın dokunduğu her yerde umutla yanarız.
Her dize bir öykü, her bakış bir yolculuk başlar,
Yazgı denizinde birlikte yelken açarız, sonsuza kadar.
Umudun peşinde yelken açarız
Fırtınalar içinde, yıldızsız gece
Yorgun düşeriz, fakat yılmayız
Dirilir her sabah, yeni bir hece.
Yüreklerde sönmeyen ateşle yürürüz,
Yollar uzun, engeller büyük olsa da.
Her adımda bir başka baharı selamlarız,
Gözlerimizde parlayan bir umut ışığıyla.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!