Mahmut Kasapoğlu Şiirleri - Şair Mahmut ...

İnsan bir defa ölür, deler ardı
ardına,
Yaşamın kırılgan ipinde
yürüyüşünde.
Bir solukla başlar, bir solukla
son bulur,

İnsanın ömrü ne ki,
Bir nefes alıp vermek,
Göz kapayıp açmak gibi,
Bir anlık aydınlık içinde kararmak.

Bir yıldız kayar gecede,

İ

Büyük büyük düşünür,
Koca dünyayı avuçlarında sanır,
Oysa ufacık bir düşe yenik,
Kendi gölgesine bile yabancıdır.

İnsanlık öldü, dediler,

Yitirdik umutlarımızı, sevgimizi.

Yüzlerimiz kederden büküldü,

Baktı mı, konuşur hepsi,
sözsüz ve şefkatli,
ama bir o kadar da kuşkulu.

İsrarla düşer gece karanlığı,
Gözlerin yıldızlar gibi parıldar.
Denizler kadar derin bir sevdayla,
İsyan eder ruhum, vazgeçmem senden.

Ey gönlüm, isyan etme boşuna,
Kapıyı aç, umutla yürü yana.
Karanlık günler geçici bir mana,
Güneş doğacak, aydınlık sürecek sana.

Gözlerimde karanlık, ruhumda
bir kabus,
Umutsuzluk çemberi sarmış
tüm yaşamımı.
Yanızlık gölgesi düşmüş
geceme,

Uyuyamam,
uyursam düşerim
karanlığın tam ortasına.

Uzak dediler, gitmedim,
yakın dediler, inanmadım.
Arada kaldı düşüm,
bir masaldan öteye geçmedi,