Hüzün gülümsemenin ardındaki
İçsel bir döngüdür
Ne kadar gülsen de
Duygular hüznün belirtisidir
Gözler saklamaz hiçbir şeyi
Yoğunlaşır duygular
Kapılar çalardım hoş gelmişliğimle
Hoş görmüşlüğüm le kapanırdı kapılar
Soğuk bir kot çeket ısıtırdı
Bir parkın bankında
İnşaat olurdu saklanmışlık
Kapılar kapanırdı
Hüner
Yok! Öyle
On parmağımda On marifet
Bir çivi bile çakamam
Mesela bir kopçayı tek seferde açamam
İçimde bir boşluk var
Her insan taşır içinde bu boşluğu aslında
Kimileri sistemin getirdikleriyle doldurur
Kimileri daimi tutar
Bir şeylere yeltenir hatta bazen
İnsan harcamaktan öteye gitmez
Sen bir damlaydın yüreğimde
Buharlaşıp gözlerimde
Yağmura dönüşen
Susuz bir çöldüm
Seraplar gören...
Bizim hiç güzel günümüz olmayacak mı?
Ay batmadan güneş doğmadan
İç mi? geçireceğiz güne
Hiç bakmadan yüz yüze
Sesler duyacağız tanıdık
Tanıdık işte
Kendini bırakıp boyun eğme
Felakettir bu
Alışkanlıklar
İlgisizlikler
Umutsuzca...ruhun ağlamasın
Hayat mı? yaşadığın hayat
Yaşamın yalnızlığını
Aşkın sadeliğini
Heyacanını
Avucunda tutamayan
Bir çocuk hevesiydi benimkisi
Titrerdim sana
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!