Yazarım elbet
Şiirin ayrılık olduğunu
Sen unuttuğun la kalırsın
Ben mi?
Kendim de
Yüreğim pamuk şekeri,
Acısı bir fincan kahve...
Elinin telvesinde.
Çıkmam falın tortusunda..
Yüzüne söyledğim
Adamın arkasından
Al şimdi
Bir hüzün daha koy yüreğine
Mavi cebinde sakla
Penceremden süzülen
Odama giren
Vücudumu saran gün ışığı
Kar tanem
Dudaklarımın kilidi
Zifiri gecelerimin
Gecenin kasveti var her yerde
Yalnızlığın hüznüyle
Yüreğim paramparça
Bakıyorum göz yaşlarımla gözlerine
yetişemeyeceğini rüyalarına
sarılmazsan yakasından
Suya susadım
Kurudu gözlerimin deresi
Akmaz mı ak bir gözeden
Kaynamaz mı toprak
Toprağa gömülür göz yaşım
Doğurur çiği
Suskun adımları
Pembe yanakları
Cevap verdiğinde tanıdım seni
İnsan işte
Nedenini bilmiyorlar adamlığın
Bekle adamını
Güneş dolanıyor etrafımda
Şimdi bir ışığın gözleriyle bakıyorum
Dağın yamacını kaplayan bir sis
Bulutlar öbek öbek
Uzanmak istiyor ucuruma
Umudun yolcuları olmasa yağmur
Bir avuçtu canım..
Avucuma sığmadın
Uçarsın sandım..
Kaşıdı biraz giderken yokluğun..
Kanatların canımı taşıdı gökyüzüne
Avucumun canımın içi..
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!