Senden söz ederken
Sevda dilime dolanır
Yüzünü görmek hoşuma gider
Seni düşünürken
Dahası var
Dahası mı
Deniz durğun
Yalnızlığıma sevdama
Batıyor güneş
Yalnızlığa dost
geceyi parlatan yıldızlar
Aldırma içindeki patlamalara
Saldım içim de tutmuyorum artık seni
Aklıma şaşma
Kırık, üzgün, suskun
Aklın da kalmasın istiyorum hiçbir şey
Dilediğin yerde yaşa
Dilediğin insanla
Yalnızdım yapa yalnız,
Çok yalnız kalmıştım
Üstelik sensizlik dahada yalnızlaştırmıştı,
Gözlerimi unutmuştum sende,
Ellerim sende kalmıştı,
Yüreğim sana düşmüştü,
Karanlık bir kentin aydınlık yokuşuydu
Her gece çıktığım
Saat kulesinden rasathaneye
Her mevsim her an sen diye
Sıcak bir çorba hayali zamanda
Belki bir tebessüm dört mevsim inatla
Göğsün sıkışıyorsa ve ağlıyorsan hiç durmadan
Yatağında dönüp duruyorsan uyayamıyorsan geceleri
Bir plak gibi düşüncelerin dönüp duruyorsa zihninde
Geçmişin gelgitleri içinde yutkanımıyorsan
Panikleme hepsi geçecek
Biraz zamana ihtiyacın var sadece
Gece uzun
Aralığın yirmi biri
Uyumuyorum zaten
Gözlerim şiş düşünmekten
Kimler geliyor
Kimler geçiyor aklımdan belli değil
Pierre lotide
Bir fincan kahve içer
Çıkardım Eyüp sırtlarına
Bahtıma bakardım
Seni seyrederken
Ankarada maltepe parkında oturuyordum
Tek kişilik banklarda
Yalnızlık baş ucumda
Öten bir kanarya
Ne sen bende
Ne de ben sen de
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!