Ben senin şiir kitabın olsam.
Sayfalarıma dokunduğunda anlardım.
.Boş sayfalar bırakıyorsun...şaşkınım
Yüreğinin büyüklüğüne
.Kim gecirirki duyguları süzgecinden şiir olsun...
Ağırlaşiyor taşıyamadığım duygular
Kamburlaşıyor sırtım
Bir eşeğe sünger taşıtıp
Derede ıslatıyorsun
Ağırlaştırıyor aşkın hamalı olmak
Gittikce batıyorum
Yalnızlık
Korkmak değimli karanlıktan
Bir temmuz günü tek başıma yürümek
Sensiz kalmak değimli yalnızlık
Kendimle hesaplaşmak
Ay batıyor
Her şey kirli insan
Hatta deniz bile
Soluğum soğukla yeni bir resim çiziyor
Umudu yolculuyorum
Kopkoyu gece ve efkarlı
Herkesin kesesinde bir taş
Kimi sancılanır safrada
Taş kırılır gönülde düşer
Serçe gagasında buğday taneleri
Halbur altı özgürlükte
Terim karışsa tenine
parfümün kokmazki
Sen kokar tenim
Ben insan koklarım
Burnun insan kokusu almazki...
Titriyor karanlık
Siyahın delinesi var
Tan ağarıyor
Beyaz düşkün yeşile
Ağarıyor yeşilin saçları
Güneşin ışıkları değiyor
Toprağa düşen son karanfil değildi solan,
Geride kalan özgürlüktü karanfil kokan!
Yüreğimden söküp attığım kökler,yaprak dökerdi...
Sararırdı benzin bir toprak gibi!
Ümitlerim tüm acılarla yeniden yeşerirken,
Kızıllaşırdı,kızıllaşırdı sevdam..
Özgürlüğe az kalmıştı
Dörtnala koşuyordu kısrak
Ayakları karnına değiyordu
Esaret boynuna oturmuştu
Rüzgar öptü yelesinden
Kulağına eğildi
Yeryüzünde göremezsin beni...
Yer altında nehirim ben.
Doğduğum yer toprak.
Gözlerinde gözeyim ben...
Sülük olmam yapışmam ayaklarına.
Kanını emmem insanın.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!