Ben senin şiir kitabın olsam.
Sayfalarıma dokunduğunda anlardım.
.Boş sayfalar bırakıyorsun...şaşkınım
Yüreğinin büyüklüğüne
.Kim gecirirki duyguları süzgecinden şiir olsun...
Ağırlaşiyor taşıyamadığım duygular
Kamburlaşıyor sırtım
Bir eşeğe sünger taşıtıp
Derede ıslatıyorsun
Ağırlaştırıyor aşkın hamalı olmak
Gittikce batıyorum
Yalnızlık
Korkmak değimli karanlıktan
Bir temmuz günü tek başıma yürümek
Sensiz kalmak değimli yalnızlık
Kendimle hesaplaşmak
Ay batıyor
Her şey kirli insan
Hatta deniz bile
Soluğum soğukla yeni bir resim çiziyor
Umudu yolculuyorum
Kopkoyu gece ve efkarlı
Herkesin kesesinde bir taş
Kimi sancılanır safrada
Taş kırılır gönülde düşer
Serçe gagasında buğday taneleri
Halbur altı özgürlükte
Terim karışsa tenine
parfümün kokmazki
Sen kokar tenim
Ben insan koklarım
Burnun insan kokusu almazki...
Özgürlüğe az kalmıştı
Dörtnala koşuyordu kısrak
Ayakları karnına değiyordu
Esaret boynuna oturmuştu
Rüzgar öptü yelesinden
Kulağına eğildi
. Ne zaman duygularımı yazsam
Kara kalemle
Beyaz bir kağıda
Yada bildiklerimi
Yalnışlarım silgi tortusu oluştururdu
Kağıt üzerinde
Kuşku yok
Akıp gidiyor zaman
Birileri gider
Birileri gelir
Giderken arınır geçmişinden gelen
.Uç sun gök yüzünde
Kanatları siyaha ve kahverengiye çalan bir serçe
Sivriliyor dağın yamaçları
Oturuyorum uçurumun minderine
Çırpınıyor kollarım boşluğunda
Sana kavuşma telaşı sarıyor beni
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!