Bizim şarkımız dönüyor eski bir taş plakta,
Çatlak seslerinde yankılanıyor yarım kalan ömrümüz.
Ben seni düşünüyorum—
Zaman, ağzı mühürlü bir zarf gibi elimde;
Bir kalp, susmayı öğrenir bazen,
acının içinde değil, onunla birlikte olgunlaşır.
Ben de öyle yürüdüm;
her adımda bir hatıranın izini taşıyarak,
Bir zamanlar ellerim boş kalmıştı,
tutmak istemiştim birini —
ama kader, sessizdi o gün.
Sonra bir başka gece,
Aşkın hırsızı akıl,
Gururu ayaklar altına alır,
Her türlü acıyı çektirir.
Zamanı, mekanı karıştırır,
söz uçar yazı kalır derler.
söz hiç biryere uçmuyor. ok gibi kalbine saplaniyor. vaat edilen sözünde durulmayan
umut
kendin yazdığın kâğıtta yeşeriyor ve sen hayalinle mutlu oluyorsun
Son sızıyı uğurladığım bahardı
Kuşlarla haber saldım vefasızlara
Artık gelmeyin üşüyen yüreğime…
Gerçeğe dönüş tan yeri ağarırken
Bir gün gelir…
Gökyüzü yeniden sana döner,
rüzgâr bile adını usulca fısıldar dallara.
Kırılmış aynalar onarılır içinden,
yorgun kalbinin ışığı
Bir sabah, dünya sessizdi.
Gökyüzü yırtılmış gibiydi—
bir ip, bir nefes, bir karar arasıydı hayat.
Ben oradaydım.
Bir el uzattım,
Birinin kalbi,
benimle aynı ritimde atıyor olmalı.
Ne adını bilirim, ne yüzünü —
ama rüzgârın yönü değiştiğinde
onun iç çekişini duyarım uzaktan.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!