İç cebimde gazeteye sarılı bir şarap gibi içimi ısıtan
Bir o kadar utandığım günah ve mahrem sandığım ezgiler bıraktım avuçlarına şehrin...
Bir pazardı hazirandı ben değil ama şehir çok ağladı
Benim sevmeye yaban duygularım vardı senin evcilleştirdiğin
Bir kaç sigara söndü çay bardaklarında
Bir kaç yalanla karışık küfür yağdı dilime
Sakin olun herkese yetecek kadar yalnızlık var kalemimde
İntihara teşebbüs cümleler yüreğimde
‘’Kutu kutu pense elmamı yese arkadaşım umut arkasını dönse’’
Çocukluktan dilime yüklenmiş tekerleme
Arkadaşım umut hiçbir zaman dönmeyecek yüzünü
Yağmur oluklarındaki hüzün hep akacak
Efkârın doruğundan, umudun sıfır noktasına
Bir iki anlamsız satır fırlatıyorum
Yine gece tabi
Gecesiz şair, şiirsiz gece olmaz…
Biliyorum kabak tadı verecek ama
Davetsiz misafir çocukluğum yine sayfalara
Asaletini aşağı mahallede kavgada kazanmış,
Yani asilliğe kırık bir burun bırakmış,
Hala kaldırım taşlarından kale kuran çocuklar var şehirde.
Kovadaki suda yüzdürdükleri kâğıt gemiyle,
Hayalde olsa okyanuslar aşarlar,
Bir kaldırım taşına oturup alırsın yüzünü avuçlarının arasına, hüzünlerden arta kalan ince bir tebessümle akıp giden zamanı izlersin. Gidenler takılır gözlerine, sahi neden gitmişlerdi peki niye gelmiyorlar ?
Ve bir mazi soyunur göz bebeklerinde bakışmalar mahremdir artık ve her mahremiyet bir yalnızlıktır aslında... Kalkıp gidersin ama gözlerin hep geriyi gözetler, biri ya da birileri gelecekmiş gibi dönüp dönüp bakarsın, işte o vakit dur olduğun yerde bırak rüzgar ince ince yaralasın yüz hatlarını,bırak kırışsın gamzelerin ve elini koy göğüs kafesinin sol yanına, kapa gözlerini.
Gidenler, dönmeyenler, beklenenler, küstüklerin ve sana küsenler, ölenler, kalanlar, yanındakiler ve hiç yanında olmamışlar orada senin için bir şarkı söylüyorlar ve hep bir ağızdan bağırıyorlar:
İYİ Kİ DOĞDUNN...!
Elimde kırık dökük eski bir hatıra
Bir kibrit alevi kadar yaşamışlık,
Birkaç parça umut,
Biraz kan, biraz ter
Dilimde eskiden kalma bir ikindi acısı,
Benim kaldığım yerde yanılgılar,çığlıklar,
kolu bacağı,kalbi kopanlar,enkazlar.
Benim kaldığım yerde katliamlar,
Yürüyen ölüler,kaçamayanlar
Kan revan içinde kalanlar ve en kötüsü sessizlik,suskunluklar,uğultular,
Senin kalbinde bu kadar cehennemi yaşarken biz birkerecik duyulsun diye sesin.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!