Leadri Leadri Şiirleri - Şair Leadri Leadri

Karanlığın sakallarını ağarttığı gece
Döküldü elimden tebessümlerim
İnce bir veda sokağımda
Ne ses,ne seda ruhumda
Uzun boylu,esmer,civan bir yalnızlık girdi koynuma
Ben sustum şehir ağladı

Hayat dediğin özlem aralığında,bir kibrit alevinde
Mevsim haziran ve ben üşüyorum yine
Sana dokunacak kadar yakın,kaf dağı kadar uzak mesafede
Sigaram son nefeste
Çay üşüyor bardakta
Bide sen yoksun ...

Yalan ne varsa yazılmış,ne varsa söylenen yalan,
Ömrümde bu sefer farklı bir talan
Yarasını sırtından indirmeyen
Ne varsa yüklemiş göz kapaklarına uyumayı beceremeyen
Bir ben,bir ben tam ortasında kederin
Bütün tebessümlerini ertelemiş

Bir ölüm bir ayrılık bir akşamüstü şiiri
Elde sıfır elini sallasa kaybolmuş ellisi
Ve binlerce kez kırılmış
O masalda külkedisi
Meğer çalıntıymış o ayakkabı
Prens değil merhametsiz bir serseri

Bir sıcak aşk ince bellide demli, şekersiz, tatsız,
Asaleti yok aşkın, gönlüm olabildiğince rahatsız
Biz aşık değiliz, aşkı özlemişiz sadece
Görünce gözlerin kelimelerimdeki tutarsız sevdaları
Gözlerin aşk diye parladı

Ben böyle düşünmemiştim,
Ben böyle düşlememiştim,
Sen giderken hiç böyle üşümemiştim.
Vuruldu kilit,kırıldı kalem
Şimdi biraz nergis,biraz kavak yelleri,
Mutluluğun diyorum azizim tutulamayacak kadar küçük elleri...

Bu mevsim bir başka…
Hazır değil meyveler olgunlaşmaya,
Güneş çırılçıplak vuruyor bütün kanayan yaralara,
Bu mevsim bir başka, güller renksiz ve kokusuz
Yıldızlar bir yolculuğa hazırlanıyor,
Anne karnında çocuklar dünyaya hayıflanıyor,

Bir hayattır yaşıyoruz, yardan yoksunuz
Karanlığa gömülen ezgilerle, bir kaç kırık şiir ile
Avuçlayıp öpemeden yüzünü, alamadan tenindeki cennet kokusunu
Bir kalem bir kağıt, biraz özlem ve erkeğe yaraşır bir ağıt
Bir hayattır yaşıyoruz yardan yoksunuz
hayat,memleket,yaşam kavgasıDaralan nefesler, telefon çığlığında kulaklar

sıratta düşünce bütün hayaller,
saramayacak kadar darsa gözyaşlarını yarin kucağı
çığlıklar boşuna, haykırma
vur kilidini çenenin gönder bilinmeze bütün umut çilingirlerini
konuşmak beyhude

İç cebimde gazeteye sarılı bir şarap gibi içimi ısıtan
Bir o kadar utandığım günah ve mahrem sandığım ezgiler bıraktım avuçlarına şehrin…
Bir pazardı hazirandı ben değil ama şehir çok ağladı
Benim sevmeye yaban duygularım vardı
senin evcillestirdiğin
Bir kaç sigara söndü çay bardaklarında