Kutalmış Tonyukuk Yılmaz Şiirleri - Şair ...

SİSLER İÇİNDEN BİR UĞULTU ÇAĞIRIYOR
SARI SAÇTA MATEMİ ÖRÜLÜ YALNIZLIĞIN
GÖZLERİN İNCELDİĞİ YERDEN DAMLALAR
VE BİR AĞIT YAKALIYOR KULAKLARIMDAN
SENDEN KALMA BİR ÖĞÜT GİTTİĞİN YERE DAİR
NE OLUR DÖNÜP BAKSAYDIN EFLATUN GECEDEN

Sızmak istiyorum gecenden içeri
Sağ elimde bir parabellum
Aklımda kuşatma günlüğüm
Gözlerinde esir tüm zamanlar
Cebimde tek atımlık fısıltılar
Sol yanım şarapnel sızısı

Esirdin üç saat
En isyankar çağındaydın
Dudakların mühürlü
Soğumuştu ayakların
Düşmekteyken sevda gölüne
Ellerin ürkekti

güneş kızıldan kırbaçlıyor tepeleri
zümrüt soluklu bir keşiş geçiyor kırbaçlanan yerden
yüzünde çukurlaşmış yüz asırlık öğütleri
sol avuç içinde yol etmiş yeminli bir tespih
bulutlar bordolaşmış miskinlikten
turuncu ibrişimden bilinen eteğinden

masum bir kedere yaslanmak üzereyken
bu çağrı da neyin nesi
evinde konuk bile etmedin beni
bak salonunda bordo bir mum
bordo mu siyah mı onu da bilmiyorum
geceleri ağlıyorlar şamdan kenarlarından

Ey aşk
Böyle değildin sen eskiden

Nergislerin buğusu vardı yakalardım gözlerinde
Bir ceylanın ürkek soluğuydun su başında
Sonsuzluğun ardı vardı

gidiniz gözüm görmesin sizi
körpeler körpesini yitirdiniz
gözlerinizden aldım yükümü
ağır kaldıramadınız siz
venedike gidecekti aklımız
kıskanacaktı gondollar grev de olacaktı

fabrika durağında işçilerle mühendislerle araba bekleyen kız
fabrika durağında ağızlarda körpeliğin sakız
rüzgar çapkın rüzgar arsız dikkat eyle paraşüt eteğine
biri göz dikmiş bekar olanı şimdiden ince beline pililine

boyu senden epeyce uzun belli ve nihayet gözler göz göze gelmeler

tanrı pişman değil sevdasından
ama ben pişmanım seni içimde yarattığımdan

ey vazoda yanan çiçek
ne vardı
kırmızı olacak