Kutalmış Tonyukuk Yılmaz Şiirleri - Şair ...

(Tıbben çocuk olmuyordu ve ansızın Yağmur geldi.
Canım yeğenim Yağmur Ozan’ın doğduğu gün, o güne)

Önce güneşler ürktü, sonra gizlendiler,
Kurşun renkte bir sırrın arkasında.
Hükmü başladı, su beyazı sessizliğin,

pembe pabuçlarını getirecektin
resimdeki bahçeye papatya ekecektik
çocuklarımızı sulayacaktın bilmeden
şarabı döktüğün yerden ben içecektim

yaylı sazlar senfoni yaparken

yine esrik zamanlarında uçmak istiyorum
sevda içre dilimde ince bir iksir
ve yitik sonun peşinde
bulmak istiyorum seni tekrar
kaçtığın kaçırdığım eflatun masala dair

yürek dokuması el dokuması nihayeti ayrılığın
kör zamanların soktuğu bu mağara biz
çağ yitimi duvarlarında yalnızlığın
sevda sönmüşünde 'artık' bir o kadar kibritsiziz

çınarlara gövdeleniyor ellerimiz
bakış saklanıyor bir kapının arkasında
sadece anahtar deliğinde dilimiz
zaman ilk kez utanıyor var oluşundan
bir efsanenin gerçekliği tırmalıyor aklını
şaşkınlıklar her yanda

umut katili yüzleri / gün saydamı
efsane firarisi devleri aynalarda şımartır
pudraya ay yansıması yüzü bir tuhaf kireç beyazı
güz saçlarını dökecek / kızıl sarı kıyamet tozlandı
dudaklar bir hüzzam girdaptı / bir o kadar çığlıklı
beden kılıf / ruh sebep / iç eriten demler uslandı

babam öğretmişti kadifeyle iskarpinin sevdasını
vurdukça kadifeyi iskarpine
aşkın gözlerini görürsün demişti ışıldayan
yaş on bir fiyaka boğaziçi kundura cilası
gözlerini çıkartmıştım aşkın kundura parlatmaktan

Saat gecenin ikisi
Radyoda özlem dolu sıla ezgiler ses vermekte.
Kutuplardan kopma bir rüzgar esiyor,
Esiyor ve perdelerini şişiriyor pencerenin
Daha da bir sokuluyor içeri
Duvarlarını yalıyor odamın

Bu gece buluşalım diyorum.
Yanyana getirelim mevsimlerimizi
Sen bahar ol mesela, ben yaz
Düşündüren geçmişimizi bırakalım.
İnce gülüşlerimiz kahkaha olsun.

Arasıra dağlara çıkmalı insan.
Tüm kederlerini de getirmeli yanında Sonra bağırmalı, bağırabildiği kadar.
Aklına geleni söylemeli,
Aklından, ruhundan, yüreğinden.
Sonra duyarlar sesini,