Hüzne çıkıyor bütün yollar.
Kanıyor yürek için için.
Dost dediklerim sözleşmiş
Her gün biri sesizce gidiyor.
Vedalaşayım derken
Yetmiyormuş kelimeler.
Bir çığlık koparken içimde
Suspus oluyormuş diller.
Hep özenirdim uçup giden kuşlara
Takılıp gitmek isterdim kanatlarına.
Oysa, insan da benziyormuş kuşa
Ansızın kanatlanıp gidiyormuş....
Mevsim değişirken kıştan bahara.
Geri gelirken göçüp giden kuşlar.
Bahar mı unutmuş onları/onlar mı yitirmiş kanatlarını/
bilinmez...?
Giden dostlardan gelmiyormuş bi haber.
Suspus olurken dil /yürekte yaşarmış anılar..
Kah yanarmış yürek /kah ağlarmış kalp
İnsan da benziyormuş kuşa.
Ansızın kanatlanıp gidiyormuş bir dönülmeze...
(Geniş zamana günce,en çok da Nisan 2015 'e)
Hümeyra GünKayıt Tarihi : 10.4.2015 14:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Esen kalın.
Tebrik ederim. Çok yoğun duygular yüklü bir şiirdi.
Saygılarımla.
TÜM YORUMLAR (16)