Dünya! dönüyor,dönüyorsun da,
neden durmadan değişiyorsun?
Kızma sakın bana, söylenme de kendi kendine.
'Faturayı hep bana kesersiniz ' diye.
Dur ben anlatayım,sen dinle.
Sevgiyi öğrenirdik biz,eski türk filmlerinden.
Yolu hep fedakarlıktan geçen, ceremesi emek olan.
Ne oldu da değişti her şey?
Sevgi yoldan çıktı gitti....
Gitti, eş oldu emeksiz zengine.
Bir de arsızlaştı ki, sorma gitsin.
Almadan vermez oldu günahını bile.
Dürüstlüğü öğrenirdik biz,iyiliği bellerdik.
Ninelerimizin mesellerinden.
Karşılıksızdı orada iyilikler, hem de reklamsız.
Ama kazanırdı sonunda hep iyiler, dürüstler.
Bir ödül de biz isterdik,söz verirken dürüst kalmaya
Ne oldu da değişti herşey?
Dürüstlük gitti, gitti oyunbaza yoldaş oldu.
Sanırsın şeytana pabucu ters giydirecek.
İnsanlar ip cambazına döndü, düşen düşene...
Yetmedi bir de,güler olduk düşüp yere çakılana.
Sevgiler çıkarla kirlendi, al gülüm ver gülüm oldu.
Nineler dedeler, soframızdan çekildi gitti.
Masallar çoktan bitti,kötüler hükümdar oldu.
Dünya! dönüyorsun dönüyorsun da,
üç beş iyi hatrına..
Bari değişmeden dön, bu da olsun bizim hatrımıza.
18 eylül -2013
Hümeyra GünKayıt Tarihi : 19.9.2013 10:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Dün oturdum duygusal bir şeyler yazayım diye. Hani hava yağmurlu, hani sonbahar ya...Yok olmadı. Kalem yazdı, ben okudum. Çıka çıka bu çıktı :) Bu aralar hep kendimi tekrar ediyorum ya,bu da ayrı mesele...
Dönen ve yanlışından geri dönmeyen insan.
Dünya da yoruldu dönekler ile birlikte dönmekten.
Kaybettiğini unutur oldu insanlık.
Yerine ne koyduysa kendi aleyhine olduğunu fark edemedi. Belki de etti umursamadı.
Geri dönüşüm şansı olmayan bir dönüşümdü.
Dünya da insan da silkinmesi lazım.
Nasıl olacağını kimse bilmiyor.
Kimsenin işine gelmiyor silkinmek.
Dünya yükünü azaltması için hızlı dönmesi gerekiyor belki de.
Saygılar sunuyorum değerli öğretmenim.
Canı gönülden tebrik ederim saygılar sunarım
Sonrası tabi ki üzülüyoruz.!
Mutlaka bekleniyoruzdur bazı yerlere...ev sahibi güzel insanlar çok.
Uzun soluk misafirlik isterler, karınca kararınca takılıyoruz müddeti...;
Mânâ arayınca civan, yorum'u bulmuş yoldaşı
Aşkları yapınca vatan, âşık olmuş vatandaşı.
Seven arayınca civan, sevilen olmuş yoldaşı
Meşkleri yapmışlar vatan, Dil'ler olmuş vatandaşı.
TEBRİKLER...yüreğinize sağlık sn Hümeyra Gün kardeşimiz
En derin saygılarımla...başarılar dilerim,
Her şey gönlünüzce olsun..esen kalınız her daim.
Eski bir arkadaş aracılığıyla şiirlerinize, yorumlarınıza ulaştım ve okumaya çalışıyorum.
Şiirleriniz kadar yorumlarınız ve şiirinize yorum yapan okuyucuların yorumları aynı havayı soluduğumuz hissini veriyor; sizin daha az olsa da, benim gibi daha uzun bu dünyanın havasını soluyanlardan olduğumuz.
Oldukça uzun süren bir ömrün getirisi oluyor 'değişim'. Dünyanın bu değişimini görmeden, aramızdan erken ayrılanlara hayıflanıyoruz, şunları, şunları göremedi diye.
Gerçekten hatırladıkça halâ içimi acıtan 'ulaşılamamış sevda' hikâyeleri vardır sevgili arkadaşlarımdan geride kalan. İçim ürperir; uzun süren bir sevda sahibi olup da kaybettikten sonra anıları andığımda üzülmem sırasında; o arkadaşlarım ya hiç ulaşmadan, ya da ulaştıktan kısa bir süre sonra veda ettikleri için.
Uzun yaşamanın da getirdiği zorunlu kabûller oluyor; 'değişim'ler gibi.
'Değişim'ler, 'keşke'leri beraberinde getiriyor, ya da 'iyi ki'leri...
'İyi ki'lerin ne kadar çok olması, yeni yaşamda 'yalnızlık' ya da 'kimsesizlik'lerin hüznünü kaldıramıyor, ne yazık ki.
Ne kadar güzel yansıtmışsınız 'sevgi' üzerine olan 'yoksunluk'larımızın dayanılmaz 'yoksulluklarımız'ı.
Keşke yapabileceğimiz, hattâ değiştirebileceklerimiz olabilseydi.
Bu gün Yıldız Kenter'e atfedilen bir söz okudum;
"İhtiyar değilim ama yaşlıyım.
İçimdeki genci hep sırtımda, omzunda, yüreğimde taşıdım.
Ondan hiçbir zaman vazgeçmedim..."
İşte belki de en önemli sorun herkesin yaşadığı bu durum olsa gerek.
O 'genç' yok mu, hani o kimsenin dışarıdan göremediği, beklentilerimizi sürdüren ve gerçeğin yalın yüzü ile karşılaşmamıza neden olan duygularımız.
Ancak ne varki değiştiremeyeceğimiz doğanın o kesin kuralı kabûllenmemizin ön şartı oluyor; 'filozof Herakleitos’un dediği gibi, Değişmeyen tek şey değişimin kendisidir’
Sayfanıza oldukça uzun yazdığım için hoş görün lûtfen. Şiirinizin kapsamı öyle çağrışımlar yaptı ki, yazmadan edemedim.
Daha çok okuyacağı şiiriniz var, dilerim sayfanızı bu şekilde işgâl etmem.
Selâmlarımla.
TÜM YORUMLAR (24)