Her şey tükenmez denilip, tükenen bir kalemle tanışmamla başladı.
O kadar sıradan bir karşılaşmaydı ki... Her zamanki gibi işe geç kaldığım için merdivenlerden koşarken, elinde kitapları olan bir kızla çarpıştım.
Kitaplar ve kalemler etrafa saçıldı. Hemen özür dileyip kalemleri toplayıp kıza verdim. "Önemli değil," dedi, oradan ayrıldı.
Tam o sırada, köşede parlayan o kalemi gördüm.
Eğilip elime aldım ve ardından sokaklarda kızı aradım, ama ne kız ne de ondan bir iz vardı.
Kalemi yavaşça cebime koydum ve evin yolunu tuttum.
I
Hüznüm; süngülü yalnızlıklara itilmiş bir Dersim gecesi,
açlığım; bir deri bir kemik,
sabrım; altı aylık unutulmuşluğuyla bir Bahçesaray'lı
ve korkum; yollarına sinmiş bir çakal
ya gidenler evin yolunu bir daha bulamazsa Anerka!
Devamını Oku
Hüznüm; süngülü yalnızlıklara itilmiş bir Dersim gecesi,
açlığım; bir deri bir kemik,
sabrım; altı aylık unutulmuşluğuyla bir Bahçesaray'lı
ve korkum; yollarına sinmiş bir çakal
ya gidenler evin yolunu bir daha bulamazsa Anerka!
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta