Kumrular Şiiri - Kasım Kobakçı

Aşağı eğik sardunya, taşlık yolda serseriler...
Parke taşları, kanmış ayakkabı gürültüsüne...
Mor gri yırtık, okyanus suskun...
Kumrular dinlenirken...
*
Darı çemberinde, kumlu kadehi tüketirim...
Nehirlerim sana aksa, bilen kim...
Şahinler gökyüzünü kirletirken...
Kumrular dinlenirken...
*
Hafif rüzgar fısıltısız, vakit kuşu anısız...
Goncasında saklamış, yazını otlar...
Gezegenler, tek tek sönecek...
Kumrular dinlenirken...
*
Hareketsiz göllerde yudumladım, ay ışığını ve tütünü...
Filizin sesi, ormanlarda boran...
Yenidoğanlar öyle masum ki...
Kumrular dinlenirken...
*
Güneş batımında yansıma, sisli caddede boş gezenler...
Tahta zeminler, tok patik sesleri...
Yeşil sarı, kırık göl ağlamaz...
Kumrular dinlenirken...
*
Kısıtlı dairede, kum saatini yudumlarım...
Çaylarım sana inse, duyan yok...
Kargalar havayı karartırlar...
Kumrular dinlenirken...
*
Uçuşan tını, çağ kuşu izi...
Yumrusunda gizlemiş, güzü çiçekler...
Parlaklıklar, yavaşça kaybolacak...
Kumrular dinlenirken...
*
Sakin sularda içtim, gece ışığını ve puroyu...
Kök sesinde, tepelerde kasırga...
Minikler, ne de şirindir...
Kumrular dinlenirken...
*
Tepeye bakan zambaklar, çamurlu sokakta aylaklar...
Asfalt doymuş, postal gürültüsüne...
Turuncu siyah, yarık deniz sönük...
Kumrular dinlenirken...

Kapalı dairede, saatli camdan içeceği içerim...
Okyanuslarım sana aksın, şahit kim...
Kuşlar yukarıyı kaplarken...
Kumrular dinlenirken...