Kül Terazisi Şiiri - Huban Asena Özkan

"Hangimiz daha çok yandık?" sorusu bir tuzaktır
Çünkü yangın; gökyüzüne çizilen hiyerogliflerle ölçülmez,
Sen volkanik gazlarla dağları titretirken,
Ben mum alevinde eriyen balmumunun sessiz çığlığıydım;
Her alev kendi dilinde fısıldar
Bazısı gök gürültüsüyle konuşur,
Bazısı kalbin kırık barometresinde sessizce kaybolur,
Kavrulmuş yüreklerin enkazında terazi kurmak,
Tanrıların bile çözemediği bir küstahlıktır!

Senin korun güneşle savaşa tutuştu,
Benim közüm rüyalarımın kilimini delip geceye sızdı,
Sen küllerini zafer taklarında savururken,
Benim dumanım yağmura karışıp toprağın gözyaşı oldu;
Ateşin büyüklüğü değil mesele
Yanarken ruhun hangi renge büründü?
Çünkü bazı yangınlar dışarıyı,
Bazıları içerideki ormanı sonsuza dek değiştirir!

Bir terazi kursan,bir tutam kül koysan,
Küller dağından ağır gelir yüreğe,
Sessiz yanışların matematiği feryatsızdır;
Dumanı göğe çıkmayan içe çöker,
Ciğerlerde zehirli bulut olur!
Oysa en derin yara, flamasız yanan ateşten kalır
Görünmez, kanamasız, ama kemik iliğine işler,
Çünkü sessizliğe gömülmüş kavgalar,
Ruhun topografyasını yeniden çizer!

Senin alevin yıldızların tahtını salladı,
Benimki çocukluk fotoğraflarımın sarı köşesini yaladı,
Sen küllerini anıtlaştırırken,
Benimkiler avuçlarımda sönüp rüzgâra yenik düştü;
Hangi enkaz daha değerli?
Hangisinin külü daha kutsal?
Bu soru, ateşe saygısızlıktır!
Acının coğrafyası haritasız dolaşılır!

İşte hakikat
Kül terazide tartılmaz!
Savrulanı yalnız rüzgârın bilgeliği anlar,
Tüm küllerin kaderini yazan,
Onları kozmik toza dönüştüren
O görünmez elin adıdır rüzgâr;
Senin küllerin çöllerde kayboldu,
Benimkiler nehirlerde arınmaya gitti belki,
Asıl ölçü, küllerinden hangi ağaç filizlendi
Hangi çorak toprağa hayat verdin?

Şimdi asıl soruya dönelim
Hangimiz yanarken karanlığı deldik?
Hangimiz dumanla korku ektik?"
Hangimizin külleri başka bahçelerde gül oldu?
Hangimiz zehirli tohum bıraktık?"
Çünkü ateşin kıymeti;
Bıraktığı ışıkla, söndürdüğü zulümle ölçülür!
Rüzgâra sor artık
"Kimin külü Samanyolu'nda yıldız oldu?"
Gerçek terazi, geride bıraktığın aydınlıktır!
Kaderin rüzgârı, yalnız ışığa dönüşen külleri yıldızlara taşır!