Her çocuğun bir heybesi vardır
Sizler onu göremezsiniz
Tüm davranışlarınız içine atılır
Heybe ne zaman açılır bilemezsiniz
Büyümeyecek zannedersiniz
Dayak, hakaret , küfür sanki marifet
Camii avlusuna bırakılmışım ben
Bir,sıfır mağlup başlamışım hayata
Kısa bir not,bir zıbın
Kimbilir neler gelecek başıma ?
Bir Aile bulmuş beni
Yüreklerinde yer açmışlar
Beni
Çocuk esirgeme kurumuna bıraktılar
Güya, tehlikelerden esirgendim
Daha çocukken, yüreğimi kanattılar
Ben,hiç sevilmedim
İyisi de vardı, kötüsü de
Kırmızı kar yağarsa bir gün
Anlayın ki dileklerim kabul olmuş
Huzurdur artık gördüğün
Savaşlar son bulmuş
Kadınlar artık rahat
Şiddet tarih olmuş
Ufacıktın, miniciktin, ne zaman büyüdün kızım
Her şeyim, Ay’ım, Güneşim, Çoban yıldızım
Atlardın kucağıma, minicik bedeninle
Sarardın kollarını boynuma, sevgiyle
Ne tatlıydı o okul yılların
Kollejden leylanın sınıf arkadaşı
Bilgisayar en büyük uğraşısı
Çözemediği şifre yoktur
Sanki onun oyuncağı
Orta boylu,sarı saçlar
Mavi gözlerini korur sarı kaşlar
Vakfetmiş hayatını
Bu güzel mesleğe
Gece,gündüz demez
Yeter ki ulaşılsın gerçeğe
Kumral, gümrah saçları
Kendisine çevirir başları
Kömür karası gözlerin,yakar içimi
Gülüşündeki hüznü ben bilirim
Sesin her daim yakar yüreğimi
Sana kavuşmak uğruna ölebilirim
Gösteremem sana sevgimi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!