Kötü İnsan Şiirleri - Şair Kötü İnsan

Gönlümü istasyon sandın
Bir tren misali uğradın gittin

Dün müsün , Yarın mısın
Anımı dağlayan mısın

Hayal misin, hatıra mısın
Yoksa anlık rüya mısın

Sen hiç özlediğin birinin
Hayali kokusunu öptün mü
Öyle saçma geliyor ki anlatamam
Ama gözleri buğulandırdığı kesin

Sen hiç özlediğin birinin

Anlamaz Bu Şehir Sevdadan
Olur da Gözlerin gözlerime değerse
Affet sakınırım senden ruhumu
Olur da ruhun ruhuma değerse
Geceyle tutuştuğumun resmidir
Uzak tut gözlerini... Değmesin gözlerime...

Yanağıma düşen bir yağmur damlasının,
Verdiğinden fazlaydı
Dudaklarının verdiği huzur
Üstelik sıcacıktı ve akıp gitmiyordu,
Tüylerimin ucunda bile hissediyordum seni...

Kalabalık her yer...
Beyaza bürünmüş şehir,
Gök, yer , gözler çok kalabalık...
Kulaklarım tıklım tıklım
Yer kalmadı beynimde, itişmeyin
Kalbim sıkış sıkış,

Kalbine doğru merhemi seçemeyenlerin
İyileşmeyi umut etmesi kadar
Çaresizim şu sıralar,
Yan etkisi sanırım, hayatıma aldığım
Yanlış ilaçların....

Fonda Zahidem tınısı...
Koltuğum, karşısında duvar
Ve acizliği göğüslemiş ben
Derin bir boşluk dışımız
Dışımıza taşan içimiz

Hikayemiz yarım değildi,
Sadece kısaydı.

Bazen bilmek gerek, umut etmeyi bırakmayı
Ne kadar zor olsada o bağımlılık.
Vazgeçmeyi bilmek gerek bazen
Vazgeçemem dediklerinden.
Sevgiyi gurura yem etmekten çenkinmeyenlerden
Muhattabın olmaya tahammül edemeyenlerden