Kötü İnsan Şiirleri - Şair Kötü İnsan

Sen nasıl bir şeysin öyle
Kızgınken gözlerime bakmamak için çabalayışın
Yanındayken uzaktaymışçasına davranışın
Sen ne tatlısın öyle
Bana kızgınca tavır alışın
Oyy oyy sevdiceğim

İnanma onlara,
Birşey bildikleri yok...

Sevmenin mevsimi bahar değil!
Kıştır; İnsanın içini ısıtır...

Dün müsün , Yarın mısın
Anımı dağlayan mısın

Hayal misin, hatıra mısın
Yoksa anlık rüya mısın

Dile kulak versen basit,
Hislere kulak versen acınası
İnsana kulak versen zaman kaybı
En iyisi yızdızlara kulak vermek
Sessiz sessiz...

Asık suratınla kim bilir hangi kavgalardasın fikrinde
O yüzünü gören bir beni bilsen, unuttum sayısını
En sıcağını bulmak için kim bilir kaç yanardağ dolandım
Hüzünlü göz kapaklarımın altındaki derin sessizlikte

Acıları sırtlamış köprülerden geçiyoruz
Tek derdimiz yükün ağırlığı olmuş
Yükü bırakıp rahatlamak varken
Tek derdimiz karşıya geçirmek olmuş

Bilmemişiz acısız bir dünyayı

Kimi dünyayı taşır sırtında
Kimiyse basit bir gömlek
Kimine dünya kadar dert hafif gelir
Kimine gömlek kadarı fazla
İnsanız taşıyabilecek dertlerimiz farklı
Kimi taşıyamaz dışına haykırır

Eğer bir gün olurda sabaha karşı,
Uykun kaçar, güzel rüyandan uyanırsan
Yüzünde tebessüm oluşsun, çünkü ben;
O saatlerde yine sana şiir yazıyorumdur.

Eğer bir gün olurda gün batımına karşı,

Öyle inceden bir söz sızar yüreğine
Darlanırsın, harlanırsın, kahrolursun
Kaçsan kaçılmaz, yollar düğüm düğüm

İncir ağacı saçaklarına tutunmuş umutlar
Güneşe özüyle tutulmuş yapraklar

İçimde biriktiripte söyleyemediğim şeyler var;
Biraz mutluluk biraz sitem.
İyisi sen bilme üzüntüsü bana ancak yeter.