Zamanla yerinde bırakıyorum bazı şeyleri,
Eksilttiğimi yerine koyamamaktan bir hayli korkuyorum.
Bu başını alıp giden muzip sessizlik,
Ah! bu sonuna kadeh dolusu yaş sığan name.
Yitip gidiyor insan, bir çare çürüyor,
Anlatamadığı onlarca şey arasında.
Ve hayali mümkün onlarcası içinde her seferinde bitap.
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta