İnsan ruhuna uğrayan erozyonu,
Ortak bir sorun olduğunu
neden görmeyiz?
Hem şekil, hem ruhsal açıdan göçtügümüzü gösteriyor bunlar.
Yıllar bir gözyaşı olup da kaymış
Nurlu ihtiyarın yanaklarında.
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Sonbahar ağlıyor ayaklarında.
Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,
İçi karanlıkla dolu gözleri;
Devamını Oku
Nurlu ihtiyarın yanaklarında.
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Sonbahar ağlıyor ayaklarında.
Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,
İçi karanlıkla dolu gözleri;
Derdimiz "korumak"
Yarına hazırlamak değil ki?
O çocukları bile "köle yapmak!"
Ne doyumsuz, ne kadar bencil olduk böyle!
Umarım "dönülür" bir gün, bu yoldan
Tebrikler Gülay Hanım..
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta