Kızgın kuşlar büyüttük pencerelerimizde.
Ekmek kırıntılarında avunduk ve bulutlara özlem duyduk her yağmurlu gecede.
Ne penceredeki kuşlar ne de ekmek kırıntıları yeter yalnızlığımızı avutmaya.
Ne olur pencerene gelen kuşlara küsme bir daha, çünkü onlar getirecek güzel günleri ve dökülen sonbahar yaprakları ağlayacak masum kanatlarında...




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta