Kırmızı Bisiklet Şiiri - Mesut Sav

Kırmızı bir bisikletim ben.
Çocukları görünce
Sevinçten gülerim.
Ninelerin,dedelerin
Sevdiği kadar onları severim.
Çocuklar da çok sever beni,
Ben de kucak açar gibi
Öperim pamuk ellerini.

Dokundukça ayakları pedala,
Giderim uzaklara.
Taşırım çocukları
En güzel parklara,
Tahterevallilere,salıncaklara...

Onlar sallanırken salıncakta.
Ben ise dalarım uzaklara...
Anadolu coğrafyasının
Taşlı yollarında
Dönmez mi tekerleklerim?
Çıplak ayaklı çocukların
Ayaklarını belki yerden keserim.

Kırmızı bisikletim ben.
Büyüklerin gözünde,
Belki önemsizdir yerim.
Dünya sizinle güzel çocuklar!
Ellerinizden,
Yüreğinden öperim.