Kırılan kalp değildi bir tek,
Gökyüzüne uğrun yolladığım,
Adından ibaret duam kırıldı...
Sana çıkan onca söz,
Kalem kırıldı,
Kelam kırıldı,
Selam kırıldı...
İçerden çıkacak birazdan adam
Yılların tortusu çökmüş yüzüne
Alnını güneşe serecek adam
Uykusuz ranzalar suskun voltalar
Geride kalacak ve ah hüzünle
Bir gül gibi savrulup gülecek adam
Devamını Oku
Yılların tortusu çökmüş yüzüne
Alnını güneşe serecek adam
Uykusuz ranzalar suskun voltalar
Geride kalacak ve ah hüzünle
Bir gül gibi savrulup gülecek adam
Yalnızlık aşığın kaderi belki...
Kırmak en çok maşuka yakışmadı... Teşekkürler Halit bey...
"Kalp kırılınca" verilen bütün çekler karşılıksız çıkmaya başlar.
Taraflar yalnızlaşır.
Sert yalnızlık nöbetlerini katlanılır kılan sabır, kavuşma ve randevu beklentilerinden doğar.
Güzel şiirinizi beğeni ile okudum.
Halit Korkmaz
Naçiz
Yalnızlık aşığın kaderi belki...
Kırmak en çok maşuka yakışmadı... Teşekkürler Halit bey...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta