Senin ritminde atan bir kalp emanet ettim, sevgilim.
Sarıp sarmalayıp ne güzel bakmıştın o vakit.
Sen sardıkça mutlu oldun ben mutlu olmanı izleyip huzur buldum.
Sonra geçti o pespembe günler,
ve sen, ihtiraslar denizinde boğulup dibe çöktün.
Ben senin için karanlıkta yanan ufacık bir mum olmaktan öteye geçemedim.
Ben yandıkça eridim eridikçe azaldım sen sadece üfledin gün ağarışında.
Her gün bu kadar güzel mi bu deniz?
Böyle mi görünür gökyüzü her zaman?
Her zaman güzel mi bu kadar,
Bu eşya, bu pencere?
Değil,
Vallahi değil;
Devamını Oku
Böyle mi görünür gökyüzü her zaman?
Her zaman güzel mi bu kadar,
Bu eşya, bu pencere?
Değil,
Vallahi değil;
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta