Hani bir zamanlar pırıl pırıl yüreğimiz,
Ve bir de şehrin kenar mahallesinde evimiz vardı.
Hani ağabeyimi, ablamı ve beni büyüten,
Bize şarkılarımızı bağıra bağıra söyleten bir ev.
Annem ağabeyimden kalan önlüğümü,
Jilet gibi ütüler giydirirdi bana.
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta