Üşüyen ağaçların yelesinde kırık bir rüzgâr
Yıldızın kahrını çeken ayın kanatlarında aşk
Yokluk tükenir seni düşündükçe, vakit uzar
Sevinç yaşamımdaki mutluluk harçlığım olur
Çocuk gönlünü açmış uzakları izliyor bir adam
Yufka bakışlı çocuklar siperinde, dallarda kuşlar
Şimdi saat sensizin ertesi
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar
Devamını Oku
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta