Kimi Bekledin Bunca Yıl - Garib Çoban

Kimi bekledin bunca yıl? - Garib Çoban

Ağlamanın vakti geçti.
Hayattan o kadar az şey istedim ki o küçük hayat bile beni reddetti.
Bir tutam güneş, kırlar, biraz ekmekle biraz huzur, var olduğumu bilmek.
Ve hiçbir şey talep etmemek bana çok fazla yük olmuyor.
Her şeyin ilahi güç ve kudret tarafından yönetildiğini bilen.
Neden ve niçinlere gereğinden fazla takılmaz.
Huzur teslimiyettedir.
Kimse ve kimsem benden bir şey talep etmedi.
Her şeyden vazgeçebileceğim, her şeyi unutabileceğim eşiği gördüm, geçiyor, hep geçecek.

Bütün bunlar bana reddedildi, tıpkı nezaketten dolayı değil.
Sadaka vermek için ceketinin düğmelerini açmak zorunda kalmadığı için inkar eden biri gibi.
Kalp, düşünebilseydi, dururdu.
Her şey bir gün başlar.
Bir cesaret, bir özgüven ve sonra bir yazı.
Bir saniye ve sonunda sonuncusu.
Tehlikeli bir şekilde eksiltmesinin arkasına saklanan bu sözler, sonunda kendilerine ihanet edecek ve kaçacak.
Her şeyden vazgeçebileceğim, her şeyi unutabileceğim eşiği gördüm, geçiyor, hep geçecek.

Tek amacı yeniden ayrılmak olan cesaretle geri dönmek için.
Huzursuzluğun kitabını insan yazar.
Hiçbir tutku, hiçbir doğuştan gelen yetenek karanlığa gömülemez.
Her zaman kaynağımıza, bizi canlandıran şeye dönüyoruz.
İnsanın içinde saklı zarif, kırılgan, inceden bir tel.
Tutkunuz, yerine getirilmedikçe hiçbir şey ifade etmez.
Her şeyden vazgeçebileceğim, her şeyi unutabileceğim eşiği gördüm, geçiyor, hep geçecek.

Ne kadar sürerse sürsün.
Bir gün tutku patlayacak.
Ve belki de bir düşüncenin temelini değiştirecek benzersiz yazılar doğuracak.
İşe koyulmanın zamanı geldi.
İşte yine rol yapıyorsun.
Denizin yorulduğu yere kıyı demişler.
Mutluluk kelimesi üzüntüyle dengelenmeseydi anlamını kaybederdi.
Karanlık teheccüt vakti bir süper güçtür.
En düşük nokta uykusuzluktan potansiyelinizi bulduğunuz yerdir.
Seyahat etmek, uyumak, aşık olmak, her zaman anlamadığınız yerlere gitmenin üç yoludur.
Her şeyden vazgeçebileceğim, her şeyi unutabileceğim eşiği gördüm, geçiyor, hep geçecek.

Onlara sormak lâzım!..
Peki, sen ne diyorsun?..
Kendimizi ne kadar tanıyoruz?..
Hayatta, sen ve ben mücadelesine takılıp kalan insanların biz olabilmesi, çok uzak bir ihtimaldir.
Karanlık zamanlar şaşırtıcı geri dönüşlere yol açar.
Hiç bir şey söylememenin her şeyi, anlatması ne tuhaf.
İyi bir hayat yaşama kaygısı, git gide hayatta kalma kaygısına dönüşüyor.
Her şeyden vazgeçebileceğim, her şeyi unutabileceğim eşiği gördüm, geçiyor, hep geçecek.

Artık bu çağda yaşamak için fazla ölüyüz ve ölmek için de fazla diriyiz.
Benimle oyun ediyorsun hayat.
Düşünmek zordur, bu yüzden çoğu insan yargılar.
Mesafe bir bahaneyse nedeni farklı!..
Mesafe olmasaydı belki ruhumuzla sevmeyi bilemezdik.
Birkaç put veya suretsiz kimlikle kendinizi tanımanıza veya onları kendinizi tanıdığınıza inandırmanıza gerek yok.
Kendinizi başkalarıyla karşılaştırmak en büyük zaman kaybıdır.
Her şeyden vazgeçebileceğim, her şeyi unutabileceğim eşiği gördüm, geçiyor, hep geçecek.

Hayatınızda ne yapacağınıza karar verin.
Sosyal çevrenizde olmayan kişilerle konuşun.
Gururlu insanlardan ve boş tavsiyelerden ziyade başarısızlıklardan ve reddedilmelerden ders alın.
Nasıl hissettiğinize rağmen düşünmeden edemediğiniz şeyi yapın.
Ve kendinizi mutsuz hissetmenin en hızlı yoludur.
Çünkü kim olduğunuz her zaman onların arkasından, yüz yüze, görünüşünüzle önemli. Özel olduğunuzu size sevgi bildirecektir.
Her şeyden vazgeçebileceğim, her şeyi unutabileceğim eşiği gördüm, geçiyor, hep geçecek.

Öyledir amma!..
Karşılıksız sevgide ustalık gerçekliktir.
Diğer insanlar ve kendimiz üzerinde daha fazla kontrole sahip olduğumuz hissi.
Bu işaret, sabitleneceğiniz bir duruş değildir. Bu duruştan geçecek ve içerisi ve dışarısı fikrini aşacaksınız.
Kişi kendisini yaralanmaya maruz bırakmadan başkasını göremez.
Görmek incinebilir olmayı gerektirir.
Her şeyden vazgeçebileceğim, her şeyi unutabileceğim eşiği gördüm, geçiyor, hep geçecek.

Bu gece sizden o kadar çok kişi vardı ki.
Varlığın, gülüşün ve yokluğun.
Bu yoğun rüya, öldüğünden beri bende yalnızlık hissi bırakıyor.
Bu yüzden seni daha iyi görebilmek için gözlerimi kapatmak istiyorum.
Kafa karışıklığının ve umutsuzluğun ilk iki aşamasını atlatmak zor.
Ama buraya kadar kendinizi okuduysanız bunun siz olmadığınızı biliyorum.
Bu duruştan geçerek benlik hedefi fikrini de aşacaksınız!..
Az, öz etkili o an gelecek mi?..
Emin değilim...
Her şeyden vazgeçebileceğim, her şeyi unutabileceğim eşiği gördüm, geçiyor, hep geçecek.

Ruhta yer edineni kalp nasıl unutsun.
İçeride veya dışarıda fark etmeksizin her şeyi.
Aynı olduğunu göreceğiniz bir an gelecek.
Bazı şeylere geç kalacaksın ve bazı şeyler için de henüz erken.
Boş sayfalar hâlâ sorun olmaya devam ediyor.
Asla birinin nefesinde olamayarak ölmeyiz..
Cesur bir güneş vaktinden önce veya sonra batmaya karar verdiğinde ölürüz!..
Kalma sözü verildiğinde kırılganlığı giderir ve kaçar.
Sevmeyi bıraktığımızda ölürüz.
Her şeyden vazgeçebileceğim, her şeyi unutabileceğim eşiği gördüm, geçiyor, hep geçecek.

Fakat olması gerekenin arefesinde, tam da zamanında orada olacaksın.
Aklını yürekten ayırmayan, düşünceli insanları severim.
Şiiri bekleyen kelimeler belki de doğru anı, güvenilir, boş bir sayfayı bekliyor.
Bir zamanlar kelimeler vardı.
Aklımızda binlerce kelime dönüp duruyordu.
Hiçbir kısıtlama olmaksızın serbest bırakılanlar da var, tevazudan boğulanlar da var.
Ve yine de hepsinin en parlak düşünceyi ortaya çıkarmak için var olma hakkı var.
Her şeyden vazgeçebileceğim, her şeyi unutabileceğim eşiği gördüm, geçiyor, hep geçecek.

Bu aynı anda hissediyor ve düşünüyor.
Başı vücuttan, duyguyu akıldan ayırmadan.
Ne bir dakika ilerisinde ne de gerisinde.
Bu zaviyeden bakarsan, ıskaladıklarından mahzun olma.
Aptal ol.
Kibar ol.
Tuhaf ol.
Sıradışı ol.
Kendin ol.
Sıradanlıklar çağında, sizden ve delirmeyen aklımdan nefret ettim.
Her şeyden vazgeçebileceğim, her şeyi unutabileceğim eşiği gördüm, geçiyor, hep geçecek.

Eskiden olduğum çocuk, eşsiz bir yolculuk.
Bazen teheccüt vakti bana sanki açıklama istiyormuş gibi bakıyor.
Ve şems vakti ona ne diyeceğimi bilemiyorum.
Başka fazla bir şey için zaman yok.
Nasibin, vaktinde orada olduğundur.
Zihninize iyi bakmak dolu bir yaşam için çok önemlidir.
Neye benzediği hakkında çok şey öğrenmeyen putlarına yenilmiş o kişi.
Nasıl olduğunu izleyen bir kişi olabilir misin.
Keşke sevmeyi öğrenseydin.
Her şeyi aynı ben olarak gördüğünüzde.
Her şeyden vazgeçebileceğim, her şeyi unutabileceğim eşiği gördüm, geçiyor, hep geçecek.

Ve başkasının olmadığı bir an olacak.
Yalnızım ama kimseye ihtiyacım yok.
Nedenini bilmiyorum.
Diğer kişinin seni kendisine ait görmesi şefkat değil, sahiplenmedir.
Hassaslık, bir kişinin sizinle o kadar iyi ilgilenmesi.
Hazinemiz, sırrımız olan bu küçük can parçalarını, etrafımızı saran kaostan uzak, korumalıyız.
Ruhumuzun suretinde inşa ettiğimiz bu yaşam bulmacası aşk olsun.
Her şeyden vazgeçebileceğim, her şeyi unutabileceğim eşiği gördüm, geçiyor, hep geçecek.

Sanki sizi okşuyormuş gibi görünmesi.
Ve sonra kendinizi taştan bir kale tarafından korunuyormuş gibi hissetmenizdir.
Ama bazı insanlar boşluğu doldururken, bazıları da yalnızlığımı vurguluyor.
Gerçekte beni tatmin edenler, yaşamamı sağlayanlardır.
İnsan, başka kaynaklardan gelen sorunlardan çok, kendi yarattığı sorunlardan daha fazla acı çeker.
Onlara dair sahip olduğum fikirle.
Bu kadar kalabalıklar içerisinde, çok insanım.
Suretinde putperest yaşayanlardan keyif alıyorum.
Ama beni mutlu etmiyorlar, gönül bavulları boş.
Her şeyden vazgeçebileceğim, her şeyi unutabileceğim eşiği gördüm, geçiyor, hep geçecek.

Zaman üstü gerçekler vardır.
İnsanlar neden mutsuz?..
Ne yazık ki bir ömrün sonuna kadar saklı kalacak.
Dolayısıyla ilham, mevcudiyet ve tutku eksikliği.
Onları kışkırtmanın yollarını aramaya devam etmeliyiz.
Kayıp bir aşkın anısıyla ürperiyorum.
Mutluluğu yanlış kapılarda aradıklarından.
Peki, nasıl gelir asıl mutluluk?..
Tam anlamıyla mutluluk, Allah'a kullukla geçen bir ömürdür.
Kararmış yürekleri kendilerini bile sevemeyenler arasından kalkıp.
Her şeyden vazgeçebileceğim, her şeyi unutabileceğim eşiği gördüm, geçiyor, hep geçecek.

İnkârla yazılmış sessiz bir baskıdan kurtulan bu tutku karesi.
Gizli bir geçişin izlerini bırakan bu karanlık mesajlar.
Ve insanlardan uzaklaştıkça.
Sanırım geçmiş, bugünü takdir etmeme yardımcı oldu.
Bizi birbirimize bağlayan bu aşkı kırılganlaştırıyor.
Zamanın geçmesine izin verin ve ne getireceğini göreceğiz.
Yarın devam edeceğiz!.
İlham aldık sevgiliden karşılıksız sevmek için.
Bize ihtiyaç duyan bir dünyayı sarsmak için yazıyoruz.
Her şeyden vazgeçebileceğim, her şeyi unutabileceğim eşiği gördüm, geçiyor, hep geçecek.

Bir veda o da bu!..
Aşık olmayı ne kadar sevdim.
Dünya göründüğü kadar belirgin değildi.
İçinde yaşadığım dünyanın tam tersi.
Aşkın, müziğin, güzelliğin yaşandığı, öngörülemeyen b/aşka bir dünya vardı.
Geçici bir düşüncenin tatlılığında uçup gittiğini görmek için utangaç sözlerine dokunmayı.
O gönlümdeki Maide ve ben sadece birbirini sevmeye çalışan yabancılarız.
Gel ve beni sevmeye cesaret et.
Bir kez daha.
Artık o aynı değil.
Ben de O değilim.
Yalnızlık bir cevap yeridir.
Her şeyden vazgeçebileceğim, her şeyi unutabileceğim eşiği gördüm, geçiyor, hep geçecek.

Kıblesi musallada olanlarla anlam arayışında olanlara aşk olsun.
Kayıp yanımı verdim, basit zevklere bayılırım.
Onlar karmaşık insanların son sığınağıdır.
İşte o zaman, iç-dış ve ben-öteki fikirleri bütün anlamını yitirecek.
Haddini bilmek, az sonra ölecekmiş gibi yaşamaktır.
Kendini yaşamın vazgeçilmezi sanan vasatlar; çok acınası haldesiniz.
Mutluluğa giden bir yol yoktur; yol mutluluktur.
Mutluluk vakti de gelir, sıkıntılı mevsim de geçer.
Bazen hiçbir şeymiş gibi, hiç kimse yokmuş gibi, sanki hiç olmamış gibi devam etmek zorundasın, Vesselam.
(Y.ed - Dünya Bir Hiçtir Bizde Hiçleriz Albümü)