Kıble Şiiri - Özge Özgen

Ben artık, kendi gövdesinden içine doğru kıvrılan
Bir fesleğen yaprağı kadar yaralıyım.
Var say ki,
Geceleri yatağımdan kalkıp
İbadet ediyorum.
Senin hiç bilmediğin duaları okuduğum oluyor
Tanrı'ya.
Bezen de öylece kıbleye uzanan bir el
Galiba bu o'
Ve öyle sanıyorum ki;
Ben aşka inanmakla en büyük hatayı yaptım.

Oysa yağmurlara inanmamam konusunda uyarmıştın beni..

Anlamalıydım..