Eriyip benzeşiyoruz başkalarıyla.
Kaybettikçe farklılığımızdan,
Kabul görüyoruz.
Aynı ayinlerde
Aynı kurbanları oynuyoruz.
Pabuç bırakıyoruz topluma.
Kendimizi kurban ediyoruz;
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık




Ne guzel anlatmıssınız,toplumun içinde kendi istediğimiz gibi deilde toplumun istegine gore yasıyoruz...yurekten kutlarım tebrikler
mana dolu şiire tebrikler
Tebrikler...
Osman Bey, sizi Büyük Doğu Sanat grubumuza davet ediyorum...Güzel paylaşımlar adına...Başarılar...
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta