Yine bir ilham sağanağı ufukta
Kalem çıkmış kınından
Kağıtla buluşmak adına
Kısa sürmüş iki sevgilinin ayrılığı
Şimdi vuslat zamanı
O ilk dokunuş için hazır her ikisi de
İstedim bir şiir yazayım sana
Gecenin hüzün saatinde
Kelimeler düğümlendi
Kalemimin ucunda.
Dokundum kağıt tutuştu
Alev alev her yan
Menekşe kokulu vatan özlemli
Uzayıp gidiyor bitmiyor yollar
Bir ömür misali ağır ve aksak
Nasipten öteye gitmiyor yollar
Ömürden eksilir yiterim yolda
Yüz tohum eksende hiç biri bitmez
Esaret altında olan toprağa
Bin dualar etsen Tanrı işitmez
Vatan için düşmemişsen toprağa
Yüreğin boşaldı topraktan önce
Duyguların esiri bir garip aşığım ben
İlk değil ki nedeyim
Terkedilmeye alışığım ben
İlk aşkım Asuman'dı
Duydum bir gün evlenmiş
Bana söz verdiğini bir başkasına vermiş
Derdim öyle çok ki dostum
Ağlıyorum gülmüyorum
Yaşamanın gayesi ne
Soruyorum bilmiyorum
Soruyorum ben herkese
Direnemedi ırak gökten yağan ateşe
Bütün dünya şaşırdı böylesi bir gidişe
Sözde kaldı Bağdat’ın onurlu direnişi
Çabuk kabullendiler hayasızca gelişi
Ne ortada ordu var ne de Saddam’dan eser
Nereye kayboldunuz ey bunca vatansever
Eller yukarı
Açın teslim bayraklarını
Önce kana boyadınız
Su tersine aktı
Zamansız öldürdünüz bebeleri
Açlıktan ölürken insanlar
Felek aldı senden beni
Vermiyor ki artı geri
O güzelim gözlerini
Unutmak ah elde mi ki
Benziyorsun gonca güle
Kınında paslandı kalem bu ara
Zavallı gönlümü çektiler dara
Kapanır mı sandın açtığın yara
Zülüfün telinden as beni beni
Hayat seni bir seçime zorluyor
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!