Kalemim utanıyor sana şiir yazmaktan
Her bir ferdine tarih, olur toprağın Gazze
Yaşayanın yoruldu her gün makber kazmaktan
Tek gülün kızıl gonca kanla sulanır Gazze
Kara bulutlarla kaplanmış gökten
Ölüm yağar durur Gazze üstüne
Ne yaşlı ne genç ne çocuk dinler
Zalimin füzesi düşünce yere
Ne zordur sahipsiz kimsesiz olmak
Nasılda mesut oldu kim bilir
Seni rahat bırakıyorum cümleme
Ve sesi kesildi birden
Beni onsuzluğa mahkum ederken
Bırak dedim tutma ellerimi
Göz bebeklerinde başka bir mutluluk
Hos geldin bebek
Seni bekliyordu
Yılanlar çiyanlar
Seni bekliyordu
İnsan görünümlü şeytanlar
Koronada mutasyon
Tükenmek nedir bilmez
Her gün desek te bu son
Kimsenin yüzü gülmez
Elde yok avuçta yok
Ölüyoruz birer birer
Kalanlara selam olsun
Yıllardır.gülmez yüzümüz
Çalanlara haram olsun
Her gün ayrı acı haber
Şimdi aşktır
Hasadı beklenen tarlalarda
Eteklerinde tanelerle gel .
Gün yanığı,altın sarısı
Biraz sen,
Biraz ben
Çileyi doldurup altın kadehe
Sundun da elinden içmedim mi ben
Herkes mutluluğa yelken açarken
Dert için geceyi seçmedim mi ben
Sen uyu sevdiğim gülsün gözlerin
Şu koca aleme bir kuş misali
Tüneyipte uçar insan dediğin
Öyle bir yolcu ki bağlasan durmaz
Gün gelince göçer insan dediğin.
Verirsen çok değer aşar haddini
Ayakları büzülmüş bu şehirde
Nemli duvarlara yaslanır çocuklar
Martı çığlıklarının gölgesinde
Bu şehir inler sessizce
— Kalk, bak!..
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!