kendi
elleriyle içerken ufacık ufacık adımlarını
uzakta bir ceylan
yüzüne rüzgarı
değdirir
bir gece biter, ay büyürken huzursuz
kanmalarında çocuk bakışlarıyla
kapanırken gözlerinin ışıltısı
huzursuz, bir gece biter ay büyürken
bir söz, bir yerden bir yere gider, kendinsiz
tut ellerimi, bak bu kesikler senin için
en sevdiğin kırmızıya boyadım yüzümü
masamda öylece duruyor (dün toplamıştım)
geçerken söylenmiş bir çift söz
Haticeye
belki mavi bir yorgunluk
adını ilk kez duyduğum esmer bir gözucu
kuytu bir yalnızlık kenarı
sarmaş dolaş gecenin ilk hecesi belki
güz bittiğinde
yani sesinin serinliği
yani gülüşündeki
kırlangıç sıcaklığı bittiğinde
alıp başımı gitmek isterim
başka bir güzün
eski güzlerdeki yüzün
çizgiler taşır, yağmur getirir
adımlarımda acının simetrisi
seni insan nasıl unutabilir?
eski yüzlerdeki güzün
orada
ebedi sessizliğe bürünmüş
yıldızların altında
kent uyuyor
uyuyor kent
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!