Kabı kacağı hayvanlara sarıp,
Yaylalara göçüp gider Yörükler.
Belin başına çadırını kurup,
Kara çadırdan ev eder Yörükler.
Dağın başında bellidir sınırlar,
Kurt gelmesin diye dağı tanırlar.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
bir yörük kızıyla evliyim, epeyce tanırım yörükleri...sizi, bu güzel şiir için kutlarım, tebrikler yusuf beyim
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta