Kayıp Günlerin Türküsü

Yüreğimde saklı bir hasret rüzgârı,
Sokaklarda hatıraların,
Bir zamanlar yeşil düşler kurduğumuz,
Şimdi yalnızca gri gölgeler peşinde.

Bir akşam üzeri, umutların kıyısında,
Sırtımdaki ağırlık, dertlerin yükü,
Yıldızlar bile kaybolmuş gözlerimde,
Her birinin ardında hüzün, derin bir özlem.

Düşlerin beyaz tül gibi savrulduğu,
Her gülüş, bir yara daha açar içimde,
Ağlamakla gülmek arasında kaybolmuşum,
Kime ne faydası var, kim bilir ki?

Bir zamanlar yürüdüğümüz o yollar,
Şimdi yüreğime birer birer saplanır,
Bir çocuk sesi gibi masum, içten,
Şimdi silinmez izler bırakır.

Hayallerimiz, yıpranmış bir fotoğraf gibi,
Zaman geçse de canımda açan yaralar,
Aşka dair her kelime, dilimde bir hüzün,
Yalnızlık her köşede beni bekler.

Yüreğimin derinliklerinde saklı bir türkü,
Seslerde bulur ruhum,
Sözler, karanlık bir gecede kaybolur,
Her bir dizede seni ararım.

Yaralar açılır, kapansın istemem,
Unutulmaz anılardan süzülen bir özlem,
Zaman geçse de sevdam, yok olmaz,
Her bir gün, seni çağırır yüreğim.

Sokakların köşelerinde kaybolmuş hayaller,
Kırık dökük aşklar, yüreğimde birer yara,
Ama yine de umut, bir nebze saklı,
Ve her gece bir başka dertle uyanırım.

Ah, belki de yalnızlık bir dost,
Her dizede bir umut, her satırda bir hatıra,
Zaman acıtsa da, sevdam hep aynı kalır,
Kayıp bir şehirde buluşuruz belki bir gün.

Yüreğimde bir sevda, hatıralarla sarılı,
Kime ne faydası var, kimse bilmez,
Ama bu şarkılar, yüreğimden dökülen,
Düşlerimde yalnızca sen, hep sen kalırsın.