Kasım Kobakçı Şiirleri - Şair Kasım Kobakçı

Uyanmakta insanlık, bir daha
----ve bak, bir çocuk daha,
Süzülüyor yüreklerden,
----içinde vefa olan bu yazı,
Kimine nazlı bir sevda gibi,
----hırçın yağmakta kimine ömür,

Sahte sözler, kıymet bulunca başta;
Gerçek sözler, suç sayıldı kardeşim!
Riyakâr ocağı, sönmedi kışta;
Zaman doldu, ışık yandı kardeşim...
*
Ürktük, alın terini yok edenden!

Seni bir an unutsam sevgilim,
Yüreğim yanar, ruhumda güllerin kanar,
Yetinemem sıcak kollarını hissetmekle,
Hasretle yıkansın yüreğim, boynuma sar.

Görkemli atölyede, yorgun lambalar,
Bakir bir gölgede, işlenmiş eski camlar.
Serpilmiş ışıktan, her yere düşler,
Yükselsin artık, hızla tasarımlar!
*
Yeni bir abajur yaptım, sana bugün,

Her şey bildiğin gibi

Sıradan bir ömür
Benimki

Elimde, eski bir kumaş

Kıvır kıvır, yol görünmez,
Uçarım, yorgun uykusuz,
Asla, bir sözüm bükülmez,
Açarım, yorgun uykusuz.
*
Uzun boylulardan diledim,

Yorma
----kalemini,
--------önemsiz
------------şeylere,
Atatürk'ü
----yaz,

Çöp
----gibidir
--------ince
------------tozlar,
----------------çamur
--------------------gibidir

Oku der ki,
----yüce buyruk!
Sakın aldatıcı gölgelerden,
----sızlar ruhun!
Çarpışır bir armonide,
----onların çıkar düşkünlüğü,

Yüce hükümdar uyarır,
Şaşkını kışkırtır...
*
Derinlere nüfuz eder,
Çaresizin kanına karışır...
*