Kara Osman Nalbant Şiirleri - Şair Kara ...

İnsanı kendisinden, koruyan duygu ardır
Ar denilen bu duygu, yalnız insanda vardır

Sen
Gönüldaşım
Gözümün üstünde
Kaşım
Her damlasında
Bin bir sır sakladığım

Başa bakar gözlerim ben ayağı göremem
Ayağımda çorap yok başa çorap öremem

Bir duyar bin sezeriz
Çok kalkan başı ezeriz
Türlü çiçekte gezeriz
Tadımız bir olur bizim

Son güzde ekin ekeriz

Sevdim demek sıradan, aşık olmak olaydır
Adam gibi ölmek zor yaşamak çok kolaydır

Beni yolcu ederken
Eğme başını sakın
Dostlarım sağımda
Sen solumda
Millet arkamdaysa
İndirin beni saldan

Âşık aşığı kınamaz
Sevdiği gülü sınamaz
Elden bıçak yer kanamaz
Yâr dokunsa kanar özü

Terk etmez sevdayı çile

Yoruldum deme sakın daha birinci fasıl
Yokuşu çıkmaya bak yolun sonunda asıl

Özü görenlerin, gözü boyanmaz
Yar kolunda yatan âşık uyanmaz
Yaktığım ağıda, yürek dayanmaz
Bağın bülbülünü, gülden ayırma

Bin bir derde derman, hünerli eller
Her gün kucak açar, turnaya göller
Beş vakit Yâr desem, yeşerir çöller
Menzilden menzile, erdiğim zaman