Bugünkü yolculuğumda sisli bir yoldayım,
Öyle karanlık ki ne önümü,ne kendimi görüyorum,
Kaptırdım kendimi öylece yollara,
Ne ışık var ne yaradan ,
Yalnızım ben kimsesiz ,
Orada öylece yürüyorum ,
Sanki kafamın içindeki duman misali ,
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
En zor an kendinden kaçıldığı zamandır
İfadeye bayıldım
Tebrikler
İnsan...
Ne zaman, nerede...
Hangi halde...
Ancak kendi bilir...
Çözümsüzlük bile kendi içindedir...
Çözer, bir gün..
Tebrikler Su Hanım..
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta