Almanya'da Ruhr Havzası'ndayım,
Bir kömür ocağındayım.
Yerin bin metre altında...
Güneşe hasret kara Alman sıcağındayım.
İşçi kardeşlerimi gördüm düşümde,
Bize güneşi getiriyorlardı.
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
'Beş kişiyiz göçük altında,
Dört Türk bir de Alman.
Beş kardeş gibi bölüştük...
Kara Alman sıcağını,
Yaşamaya hasret beş can.'
ne güzel dizeler bunlar. Yok artık bu duyguları paylaşacaklar gittikçe tükeniyor. Bizimse içimizde hala yıldız düşmeleri var.
çok güzeldi yine.
Bu şiiri dinlememiştim. Şu saatte bana içtittireceksin. duygulandım işte!
''Bize gunesi getiriyorlardi...'' O gunesi elde edecek bilince ulasmamiz dilegiyle...Bizden baskasi getirmeyecek o gunesi bize sanirim...
Şair şiiri ile ağıtı ile tarihe tanıklık eder.Şiiriniz sayesinde Almanya'da meydana gelen bu kazadan haberdar oldum...
Üzücü
düşündürücü..ve gerçekçi
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta