Karlı bir gün...
Kal da bir gül.
Buz gibi kaldırımlarda adım adım sürüme beni yorgunum.
Karma karışık gecelere yakma beni, ıslağım.
Nefessizim, soluksuzum...
Gözlerimden damlar ağrılarım, acılarım.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Şiirinizi
beğeni ile okudum
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta