Kalemlerin Ucunda Şiiri - Kasım Kobakçı

Titriyor bir milletin kaderi, kalemlerin ucunda,
Gizlenmiş yarınların haberleri, satır aralarında,
Bir nehir gibi çağlıyor mürekkepten fikirler,
Vicdanın sesine, dağlanmış o bembeyaz sayfalar.
Her bir sözcük, geleceğe atılmış bir tohumdur,
Hakikatin ışığı, bu satırlarda parıldar durur.
*
Her sabahın ilk ışıklarıyla, doğar yeniden,
Parmak uçlarında duyar, nabzını toplumun,
Cesur yürek, binlerce sessiz çığlığın dilidir,
En mühim hakikatleri, korkusuzca söyletir.
O başköşenin sahibi, milletin ortak vicdanıdır,
Her bir cümlesi, tarihe düşülmüş bir anıdır.
*
Gazete sayfasına düşünce, her bir kelime,
Fısıldar zamanın ruhunu, usulca her birine,
Bir milletin umudunu, bazen de acısını yazar,
Geleceğin seyrini değiştiren, işte o yazılar.
En ön safta duran o makale, denizde bir fener,
Yolunu kaybetmiş zihinlere, kesin bir rehber.
*
Sermuharririn zihninde, demlenir her bir harf,
Gerçeğin peşinde tüketir ömrünü bilerek, sarf,
Toplumsal yaralara, merhem olur bazen sözleri,
Bazen de bir kılıç gibi, keskindir eleştirileri.
O ilk sütuna yazılanlar, sadece bir yazı değildir,
Bir milletin hafızası, ortak aklın ta kendisidir.
*
Manşetlerin ötesinde, derin bir anlam taşır,
Her bir satırı, dikkatli gözlerde manalıdır,
Olayları değil o sadece, olayların ardını gösterir,
Karanlıkta kalan gerçekleri, gün yüzüne serer.
Başyazarın kalemi, bir milletin suskun dilidir,
En mühim davaların, en cesur vekilidir.
*
Günün en önemli sözü, o ilk sayfada söylenir,
Fikirler çarpışır, hakikat o satırlarda bilenir,
Toplumun zihinsel sofrasında, en değerli yemektir,
Yarınlara dair umutları, her dem tazelemektir.
O başmakale ki, bir yıldız gibi parlar en tepede,
Aydınlatır yolumuzu, bu çetin ve uzun caddede.