Nasılda yaşatır beni bu sistem, Hiçbir nimette yokum, Yıllardır çalışıyorum, Ne açım nede tokum…
Kader değil bu, İnsan; insana kurmuş pusu, Bu sömürüler, savaşlar ve ölümler, Yaratana iftira, Neresi kader, Böylemi öleceğiz, Aklımın en ölümcül sorusu…
Samsun-1976
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta