Eller gönül eğledi bense sevmiştim candan,
Meğer bihabermişim, yaşadığım zamandan.
Aşkın modası geçmiş, rağbet mala mülkeymiş,
Bize ağlamak düştü, giden yârin ardından.
23 Şubat 1989-Perşembe/Ankara
Gönül bu sever işte, nasıl olur deme hiç,
Karşılığı yok diye, gönül vermek de mi suç?
İstemem bundan böyle, versen bile gönlünü,
Çal başına aşkını, yüzüme bakmadan geç.
Mayıs 1987 – Ankara
Sonunda geldim işte, İzmir’im kucağına,
Bir ana şefkatiyle, ne olur sarıl bana.
Gezeyim ara sıra, çıkıp Kordon boyunca,
Uçuşan martıları seyredeyim doyunca.
Vapurlar gelip geçsin; Karşıyaka Konak’tan,
Parıltılar içinde siluet olaraktan.
Kalender bir hayattı bizimkisi ey gönül,
Aklımızı çelmedi eller gibi para, pul.
Geçindik kıt kanaat, etmedik çoğa tamah,
Hiç kimseyi üzmedik; ne ah aldık, ne günah…
Aşk kalbine düştü mü yandın demek bir kere,
Çırpındıkça yüreğin, büyür gider o katre.
Sığmaz için içine, dar gelir tüm kâinat,
Onu düşünür daim, bedeninde her hücre…
4 Temmuz 1991-Perşembe / Konya
Aklı kullanan için, her şeyde hikmet vardır,
Cahiller sohbetinde kuru siyaset vardır.
Kargadan başka bir kuş, bilmeyenler köyünde,
Bereket sabandadır, öküze rağbet vardır.
25 Nisan 2012 – Çarşamba / İzmir
Ömür de geçer gider, bakmışsın son demdesin,
Hayal olmuş ne varsa, ardında geri kalan,
Ne yapsan dönüş yoktur, kanun mutlak ve kesin,
Anlarsın ki nihayet, bu dünya hepten yalan.
İster bir fukara ol, yokluklardan elemli,
Annem gurbet ellerde, yok beni saran kucak,
Ağlayan bir çocuğum, avut beni oyuncak!
11 Ocak 1983 - Ödemiş
Döner âlemde her şey, gün döner devran döner,
Zamanı içer saat; akrep, yelkovan döner,
Gönlüm bir pervanedir, yanmayı göze almış,
Ucunda ölüm olsa, sanma yolundan döner.
30 Haziran 1987 – Salı / Ödemiş
Platonik bir aşk bu, hiç alınma üstüne,
Senden öte birini, sevmekteyim artık ben.
Dalıp dalıp gitsem de eskisi gibi yine,
Bir hayal peşindeyim, seneler öncesinden.
Öyle vefasız değil; gün be gün hep yanımda,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!